Tynki cementowe są mieszanką cementu, piasku i wody. Układa się je głównie na sufitach i ścianach pomieszczeń narażonych na działanie wilgoci (szczególnie w łazienkach). Są odporne na uszkodzenia, ale ciężkie do wyrabiania.
Tynki cementowo-wapienne mogą być ostatecznym wykończeniem powierzchni ściany albo stanowić podłoże do wykonania wypraw, takich jak np. gładzie gipsowe, sztablatury, tynki mineralne lub akrylowe. Tynki cementowo-wapienne zazwyczaj przygotowuje się bezpośrednio na budowie. W ich skład wchodzą cement, piasek, woda, a także wapno. Aby uzyskać dobry tynk, trzeba dokładnie dobrać proporcje składników, co w warunkach budowy bywa trudne do wykonania. Pewniejszym rozwiązaniem są z tego względu gotowe suche mieszanki cementowo-wapienne z dodatkami uszlachetniającymi. Zadaniem dodatków uszlachetniających jest zapewnienie materiałom plastyczności i dobrej przyczepności do podłoża. Grubość naniesionego tynku wynosi zazwyczaj około 2-3 cm. Gruby i ciężki tynk dobrze akumuluje ciepło oraz zwiększa akustyczność domu. Tynki cementowo-wapienne są mniej wytrzymałe na uszkodzenia i wilgoć niż cementowe. Są jednak łatwiejsze do wyrobienia i mają lepszą paroprzepuszczalność. Tynki cementowe i cementowo-wapienne można układać w trzech warstwach: obrzutka, narzut i gładź albo tylko w dwóch: obrzutka i narzut. Trójwarstwowe są lepsze, jeśli mamy do czynienia z nierównymi ścianami. Dzięki nim jest się w stanie wyrównać ich krzywizny, jeśli nie przekraczają one 1,5-2 cm. Tynki dwuwarstwowe polecane są natomiast do wykańczania ścian równo wymurowanych. Tanie tynki cementowe są chętniej stosowane jako obrzutka w tynkach cementowo-wapiennych. Obniżają wtedy ogólny koszt tynkowania. Przyczepność tynku zależy od prawidłowego przygotowania podłoża. Musi być ono mocne i stabilne oraz oczyszczone z brudu mogącego osłabić przyczepność. Bezpośrednio przed tynkowaniem podłoże najlepiej zwilżyć czystą wodą.